TO JAKIM TRZEBA BYĆ?
W odpowiedzi na opowiadanie w 32 numerze „Na Przełaj” przyszło do Klubu kilka wypowiedzi dyskusyjnych i opowiadań na podobny temat – o miłości. Drukujemy dwie wypowiedzi.
Do nieśmiałych
Kiedy przeczytałam „To jakim trzeba być” – porwała mnie złość i chwyciłam za pióro.
Oczywiście nie myślę wcale „wybielać” dziewczyn. Wiem, że przygniatająca ich większość woli chłopców z forsą, w obcisłych spodniach, zagranicznych swetrach, niedbale palących papierosy, ze znudzonym wyrazem twarzy, tych. którzy mają gitary, szałowo tańczą. Wiem. że skrycie marzą, aby ci amanci mieli skutery (szczyt szczęścia !).
Ale przecież nie można wszystkiego uogólniać! Dużo dziewczyn (ja też do takich należę) nie stroni od chłopców, ale chce znaleźć prawdziwych kolegów, z którymi można swobodnie porozmawiać o przeczytanej książce, podyskutować na przeróżne tematy.
Naprawdę nie wszystkim dziewczętom imponują drogie „ciuchy”, lwie fryzury i magnetofonowe taśmy pełne nagrań Beatlesów. Szkoda, że chłopcy wszystkie dziewczęta oceniają jednakowo. Jestem pewna, że gdyby choć częściowo zmienili zdanie, niejeden z tych najbardziej nieśmiałych poznałby dziewczynę-kumpla. Zaręczam, że oboje z takiej znajomości byliby zadowoleni. I jeszcze. jedno: są chłopcy. którzy, by mieć „wzięcie” u dziewczyn, specjalnie „robią się” na gwiazdorów filmowych. Czy to naprawdę potrzebne?!
Sara